تعیین حساسیت زیست محیطی نوار ساحلی شهرستان تنکابن بر اساس شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI)

تعیین حساسیت زیست فیزیکی نوار ساحلی کشور بر مبنای شاخص ESIاقدامی است که به بررسی تعیین حساسیت مناطق حساس ساحلی در برابر انتشار مواد آلاینده به ویژه شیمیایی و نفتی می پردازد. در این راستا تمامی کرانه ساحلی محدوده مورد مطالعه در شهرستان تنکابن به طول تقریبی 30 کیلومتر با پیمایش زمینی و با کاربرد سامانه اطلاعاتی جغرافیایی (GIS) مورد بررسی قرار گرفت. طی نتایج بدست آمده، 6 رتبه از رتبه های 10 گانه اصلی جدول مذکور و در مجموع با در نظر گرفتن رتبه های فرعی، 8 رتبه در محدوده مورد مطالعه مورد شناسایی قرار گرفت و رتبهB6 با عنوان سواحل شنی تخته سنگی(سنگ و تخته سنگ) با نسبت52/51 درصد به تنهایی بیش از نیمی از کرانه ساحلی را به خود اختصاص داده است. در این میان مرغزارهای آب شیرین با اختصاص رتبه B10 و وسعت 32/0درصد از محدوده مورد مطالعه از بالاترین حساسیت زیست محیطی برخوردار می باشند. سواحل با حساسیت متوسط با 84 درصد بیشترین درصد کرانه ساحلی از لحاظ طول را به خود اختصاص داده اند و در رتبه های بعدی سواحل با حساسیت بالا با 10درصد از کرانه ساحلی و سواحل با حساسیت کم با 6 درصد از کرانه ساحلی را به خود اختصاص داده اند. از لحاظ منابع زیستی 5 گروه جانوری شامل پستانداران آبزی، پرندگان دریایی، خزندگان، ماهیان و بی مهرگان مورد شناسایی قرار گرفت. گیاهان شناسایی شده در دو دسته جلبک های دریایی و گیاهان ساحلی و مصبی قرار گرفتند. در محدوده مورد مطالعه به علت وجود رودخانه ای دائمی و تشکیل زیستگاه های مصبی که دارای تراکم و تنوع بالا از پرندگان و سایر گونه های جانوری و از جمله ماهیان کوچ رو از دریا به رودخانه برای عمل تخمریزی می باشند، دارای حساسیت زیست محیطی بالایی می باشند. از چهار گروه اصلی منابع مورد کاربری انسان، سه گروه شامل مکان های ساحلی با امکان دسترسی و استفاده تفریحی بالا، مناطق تحت مدیریت، استخراج منابع در محدوده مورد مطالعه شناسایی شده اند.